Będę jutro!

Weszliśmy już w drugą część Adwentu. Od 17 do 23 grudnia czekamy na pamiątkę narodzin Zbawiciela. Ku tej uroczystości prowadzą nas w liturgii antyfony adwentowe, które rozpoczynają się od wykrzyknika: “O!” Każda z nich zawiera także wezwanie: “Przyjdź!” Liturgia nabiera w tych dniach tempa, rozważamy zdarzenia zbawcze, które dokonywały się w życiu Świętej Rodziny.

Antyfony adwentowe przypisywane są świętemu papieżowi Grzegorzowi Wielkiemu (590-604), a ostatecznie ustalił je Amalariusz z Metzu (+850). W liturgii drugiej części Adwentu rozważamy je codziennie jako antyfony do Magnificat – Pieśni Maryi oraz w aklamacji Alleluja przed lekturą Ewangelii tych dni. Wyrażają one wielką tęsknotę i pragnienie spotkania Mesjasza.

O Sapientia, quae ex ore Altissimi prodiisti, attingens a fine usque ad finem fortiter, suaviterque disponens omnia: veni ad docendum nos viam prudentiae!

O Mądrości, która wyszłaś z ust Najwyższego, obejmując wszechświat od krańca do krańca,  i wszystkim rządzisz z mocą i słodyczą; przyjdź i naucz nas dróg roztropności!

O Adonai, et dux domus Israel, qui Moysi in igne flammae rubi apparuisti, et ei in Sina legem dedisti: veni ad redimendum nos in brachio extento.

O Panie, Wodzu Izraela, Tyś w krzaku gorejącym objawił się Mojżeszowi / i na Synaju dałeś mu Prawo; przyjdź nas wyzwolić swym potężnym ramieniem!

O Radix Jesse, qui stas in signum populorum, super quem continebunt reges os suum, quem gentes deprecabuntur: veni ad liberandum nos, iam noli tardare!

O Korzeniu Jessego, który się wznosisz jako znak dla narodów, przed Tobą zamilkną królowie, a ludy modlić się będą do Ciebie;  przyjdź nas wyzwolić i już dłużej nie zwlekaj!

O Clavis David, et sceptrum domus Israel, qui aperis, et nemo claudit, claudis, et nemo aperuit: veni, et educ vinctum de domo carceris, sedentem in tenebris, et umbra mortis!

O Kluczu Dawida i Berło domu Izraela, Ty, który otwierasz, a nikt zamknąć nie zdoła, zamykasz, a nikt nie otworzy; przyjdź i wyprowadź z więzienia człowieka, / który trwa w mroku i cieniu śmierci!

O Oriens, splendor lucis aeternae, et sol iustitiae: veni, et illumina sedentes in tenebris, et umbra mortis!

O Wschodzie, Blasku światłości wieczystej i Słońce sprawiedliwości; przyjdź i oświeć żyjących w mroku i cieniu śmierci!

O Rex Gentium, et desideratus earum, lapisque angularis, qui facis utraque unum: veni, et salva hominem, quem de limo formasti!

O Królu, oczekiwany przez wszystkie narody; Kamieniu Węgielny, który łączysz wszelkie ludy w jedno; przyjdź i zbaw człowieka, któregoś z ziemi utworzył!

O Emmanuel, Rex et legifer noster, expectatio gentium, et Salvator earum: veni ad salvandum nos, Domine, Deus noster!

O Emmanuelu,  Królu nasz i Prawodawco, nadziejo i ratunku narodów; przyjdź nas wybawić, nasz Panie i Boże!

Ciekawa jest kolejność tych antyfon. Jeśli wytniemy z nich wezwania, którymi opisywany jest Mesjasz w jęz. łacińskim: Emmanuel, Rex, Oriens, Clavis, Radix, Adonai, Sapientia i utworzymy z nich akrostych, złożony z pierwszych ich liter, otrzymamy zdanie: ERO CRAS – Będę jutro!

Pan jest już bardzo blisko! Czy jesteśmy gotowi na spotkanie z Nim?

W 1838 r. piękne ich tłumaczenie opatrzył melodią ks. Michał Marcin Mioduszewski ze Zgromadzenia Misjonarzy i opublikował w swoim Śpiewniku kościelnym.

O Sapientia!
Mądrości! która z ust Bożych wypływasz,
Wszystko urządzasz, zewsząd cel dobywasz:
Przybądź i naucz nas dróg roztropności,
Wieczna mądrości.

O Adonai!
O Adonai! Wodzu Izraela,
Coś go wybawił z rąk nieprzyjaciela:
Przybądź upadłym pod ciężkiem brzemieniem,
Z silnem ramieniem.

O Radix!
Korzeniu Jesse! tyś chorągwią ludów,
Zamilkną króle na widok twych cudów:
Przybądź i pospiesz, użal się złej doli,
Wybaw z niewoli.

O Clavis!
Kluczu Dawidów! Izraela Boże!
Co ty otworzysz, nikt zamknąć nie może:
Przybądź a wywiedź mocą twej prawicy,
Więźniów z ciemnicy.

O Oriens!
O wschodzie ranny! światło wiekuiste,
Sprawiedliwości słońce promieniste:
Przybądź i oświeć w ciemnościach siedzące,
Nędznych tysiące.

O Rex!
Królu narodów! tyś ich upragnieniem,
Tyś jest węgielnym jedności kamieniem:
Przybądź, niech człowiek przez ciebie stworzony
Będzie zbawiony.

O Emmanuel!
Emmanuelu! Królu! Prawodawco!
Oczekiwanie narodów i zbawco:
Przybądź i nasze wysłuchaj wołanie,
Boże! nasz Panie.

ks. Wojciech Kućko

Skip to content