Niesakramentalni

Diecezjalny duszpasterz
osób żyjących w związkach nieregularnych

 

ks. kan. dr Remigiusz Stacherski, od 2022 r.

Kontakt:

Sanktuarium Matki Bożej Popowskiej, Matki Nadziei

POPOWO KOŚCIELNE 65
07-203 SOMIANKA
tel. (+48) 29 742 16 93

e-mail: remigiusz.stacherski@diecezjaplocka.pl

kancelaria parafialna czynna od poniedziałku do piątku po Mszy wieczornej o godz. 18.00 przez 30 min.

Polecamy: www.niesakramentalni.ecclesia.org.pl

niesakra

Mając na uwadze aktualne potrzeby Diecezji Płockiej oraz wytyczne Konferencji Episkopatu Polski, z dniem 10 listopada 2017 r. Biskup Płocki Piotr Libera ustanowił siedem rejonów duszpasterstwa związków niesakramentalnych. Następujący kapłani, w porozumieniu z Wydziałem ds. Rodzin, współpracują w tym dziele z ks. kan. Andrzejem Redmerem, diecezjalnym duszpasterzem związków niesakramentalnych (po kliknięciu na nazwę rejonu otworzą się dane kontaktowe):

  1. rejon ciechanowski (dekanaty: ciechanowski wschodni, ciechanowski zachodni, przasnyski) – ks. kan. Jan Jóźwiak;
  2. rejon mławski (dzierzgowski, mławski, strzegowski) – ks. kan. Sławomir Kowalski;
  3. rejon nowodworski (dekanaty: serocki, wyszogrodzki, zakroczymski) – ks. kan. dr Remigiusz Stacherski;
  4. rejon płocki (dekanaty: bielski, dobrzyński n. Wisłą, gąbiński, gostyniński, płocki zachodni, płocki wschodni) – ks. kan. dr Jarosław Kamiński;
  5. rejon płoński (dekanaty: bodzanowski, płoński, raciążski) – ks. Tomasz Markowicz;
  6. rejon pułtuski (dekanaty: makowski, nasielski, pułtuski) – ks. kan. dr Janusz Kochański;
  7. rejon sierpecki (dekanaty: dobrzyński n. Drwęcą, rypiński, sierpecki, tłuchowski, żuromiński) – ks. Marek Tomulczuk SAC.

* * *

Zapraszamy wszystkich zainteresowanych do udziału w spotkaniach dla związków niesakramentalnych. Odbędą się one w następujących miejscach w 2018 r. – są to siedziby rejonowych duszpasterstw tych związków w diecezji płockiej:

  1. 18 lutego 2018 r., niedziela, godz. 18.00, parafia pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Nowym Dworze Mazowieckim (Spotkanie dla rejonu nowodworskiego, dekanaty: serocki, wyszogrodzki, zakroczymski) – ks. kan. Andrzej Redmer.
  2. 24 lutego 2018 r., sobota, 19.00, parafia pw. św. Józefa w Pułtusku (Spotkanie dla rejonu pułtuskiego, dekanaty: makowski, nasielski, pułtuski) – ks. kan. dr Janusz Kochański.
  3. 25 lutego 2018 r., niedziela, godz. 17.15, parafia pw. św. Ojca Pio w Płońsku (Spotkanie dla rejonu płońskiego, dekanaty: bodzanowski, płoński, raciążski) – ks. Tomasz Markowicz.
  4. 18 marca 2018 r., niedziela, godz. 18.00, parafia pw. Matki Bożej Fatimskiej w Ciechanowie (Spotkanie rejonu ciechanowskiego, dekanaty: ciechanowski wschodni, ciechanowski zachodni, przasnyski) – ks. kan. Jan Jóźwiak.
  5. 13 kwietnia 2018 r., piątek, godz. 18.00, parafia pw. Świętej Rodziny w Mławie(Spotkanie dla rejonu mławskiego, dekanaty: dzierzgowski, mławski, strzegowski) – ks. kan. Sławomir Kowalski;
  6. 19 kwietnia 2018 r., czwartek, godz. 18.00, parafia pw. św. Bartłomieja w Płocku(Spotkanie dla rejonu płockiego, dekanaty: bielski, dobrzyński n. Wisłą, gąbiński, gostyniński, płocki zachodni, płocki wschodni) – ks. prał. Wiesław Gutowski.
  7. 21 kwietnia 2018 r., sobota, parafia pw. św. Benedykta w Sierpcu, godz. 18.00 (Spotkanie dla rejonu sierpeckiego, dekanaty: dobrzyński n. Drwęcą, rypiński, sierpecki, tłuchowski, żuromiński) – ks. Andrzej Misiun SAC.

* * *

“Z uwagi na to, że rozwody są plagą, która na równi z innymi dotyka w coraz większym stopniu także środowiska katolickie, problem ten winien być potraktowany jako naglący. Kościół bowiem ustanowiony dla doprowadzenia wszystkich ludzi, a zwłaszcza ochrzczonych, do zbawienia, nie może pozostawić swemu losowi tych, którzy — już połączeni sakramentalną więzią małżeńską — próbowali zawrzeć nowe małżeństwo. Będzie też niestrudzenie podejmował wysiłki, by oddać im do dyspozycji posiadane przez siebie środki zbawienia.

Niech wiedzą duszpasterze, że dla miłości prawdy mają obowiązek właściwego rozeznania sytuacji. Zachodzi bowiem różnica pomiędzy tymi, którzy szczerze usiłowali ocalić pierwsze małżeństwo i zostali całkiem niesprawiedliwie porzuceni, a tymi, którzy z własnej, ciężkiej winy zniszczyli ważne kanonicznie małżeństwo. Są wreszcie tacy, którzy zawarli nowy związek ze względu na wychowanie dzieci, często w sumieniu subiektywnie pewni, że poprzednie małżeństwo, zniszczone w sposób nieodwracalny, nigdy nie było ważne.

Razem z Synodem wzywam gorąco pasterzy i całą wspólnotę wiernych do okazania pomocy rozwiedzionym, do podejmowania z troskliwą miłością starań o to, by nie czuli się oni odłączeni od Kościoła, skoro mogą, owszem, jako ochrzczeni, powinni uczestniczyć w jego życiu. Niech będą zachęcani do słuchania Słowa Bożego, do uczęszczania na Mszę świętą, do wytrwania w modlitwie, do pomnażania dzieł miłości oraz inicjatyw wspólnoty na rzecz sprawiedliwości, do wychowywania dzieci w wierze chrześcijańskiej, do pielęgnowania ducha i czynów pokutnych, ażeby w ten sposób z dnia na dzień wypraszali sobie u Boga łaskę. Niech Kościół modli się za nich, niech im dodaje odwagi, niech okaże się miłosierną matką, podtrzymując ich w wierze i nadziei.

Kościół jednak na nowo potwierdza swoją praktykę, opartą na Piśmie Świętym, niedopuszczania do komunii eucharystycznej rozwiedzionych, którzy zawarli ponowny związek małżeński. Nie mogą być dopuszczeni do komunii świętej od chwili, gdy ich stan i sposób życia obiektywnie zaprzeczają tej więzi miłości między Chrystusem i Kościołem, którą wyraża i urzeczywistnia Eucharystia. Jest poza tym inny szczególny motyw duszpasterski: dopuszczenie ich do Eucharystii wprowadzałoby wiernych w błąd lub powodowałoby zamęt co do nauki Kościoła o nierozerwalności małżeństwa.

Pojednanie w sakramencie pokuty — które otworzyłoby drogę do komunii eucharystycznej — może być dostępne jedynie dla tych, którzy żałując, że naruszyli znak Przymierza i wierności Chrystusowi, są szczerze gotowi na taką formę życia, która nie stoi w sprzeczności z nierozerwalnością małżeństwa. Oznacza to konkretnie, że gdy mężczyzna i kobieta, którzy dla ważnych powodów — jak na przykład wychowanie dzieci — nie mogąc uczynić zadość obowiązkowi rozstania się, „postanawiają żyć w pełnej wstrzemięźliwości, czyli powstrzymywać się od aktów, które przysługują jedynie małżonkom”.

Podobnie szacunek należny sakramentowi małżeństwa, samym małżonkom i ich krewnym, a także wspólnocie wiernych, zabrania każdemu duszpasterzowi, z jakiegokolwiek motywu lub dla jakiejkowiek racji, także duszpasterskiej, dokonania na rzecz rozwiedzionych, zawierających nowe małżeństwo, jakiegokolwiek aktu kościelnego czy jakiejś ceremonii. Sprawiałoby to bowiem wrażenie obrzędu nowego, ważnego sakramentalnie ślubu i w konsekwencji mogłoby wprowadzać w błąd co do nierozerwalności ważnie zawartego małżeństwa.

Postępując w ten sposób, Kościół wyznaje swoją wierność Chrystusowi i Jego prawdzie; jednocześnie kieruje się uczuciem macierzyńskim wobec swoich dzieci, zwłaszcza tych, które zostały opuszczone bez ich winy przez prawowitego współmałżonka. Kościół z ufnością wierzy, że ci nawet, którzy oddalili się od przykazania pańskiego i do tej pory żyją w takim stanie, mogą otrzymać od Boga łaskę nawrócenia i zbawienia, jeżeli wytrwają w modlitwie, pokucie i miłości” (Jan Paweł II, FC 84).

W latach 2017-2022 diecezjalnym duszpasterzem związków nieregularnych był ks. kan. mgr Andrzej Redmer.

Skip to content